1. قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ:

 در این آیه، خداوند به پیامبر می‌فرماید که اعلام کند که از شر شیاطین و وسوسه‌گران به خدا پناه می‌برد. "رب" به معنای پروردگار است که اشاره به خداوند به عنوان خالق و مدیر تمام موجودات دارد.

2. مَلِکِ النَّاسِ:

 در اینجا، خداوند به عنوان "ملک" یعنی پادشاه و فرمانروای مردم معرفی می‌شود که نشان دهنده اقتدار و حاکمیت او بر همه چیز است.

3. إِلَٰهِ النَّاسِ:

 در این آیه، خداوند به عنوان "اله" یعنی معبود مردم معرفی می‌شود، که اشاره به یکتایی و استحقاق او برای پرستش دارد.

4. مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ:

 در اینجا، درخواست پناهندگی از شر وسوسه‌گر نهانی (شیطان) می‌شود که مداوم در حال وسوسه کردن مردم است.

5. الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ:

 این آیه توضیح می‌دهد که وسوسه‌گر در دل‌ها و ذهن‌های مردم وسوسه ایجاد می‌کند، و این خطر دائمی است.

6. مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ:

 در پایان، اشاره می‌شود که این وسوسه‌گران می‌توانند از جن‌ها یا انسان‌ها باشند. این بدان معناست که خطر وسوسه تنها از جانب موجودات غیر مادی نیست، بلکه از انسان‌های فریب‌کار نیز ممکن است.

این سوره به مسلمانان یادآوری می‌کند که باید همیشه از خداوند کمک بخواهند تا از شر وسوسه‌ها و فریب‌های شیطان و شیاطین محفوظ بمانند.